W Portugalii jest ponad 720 000 pustych domów, z których większość nadaje się do zamieszkania. Wiele z nich jest wystawionych na sprzedaż lub wynajem, oczekując na nowych mieszkańców, jednak prawie 250 000 domów jest pustych z innych powodów, zgodnie z raportem idealista.

Aby zrozumieć przyczyny tego zjawiska, Instytut Mieszkalnictwa i Rehabilitacji Miast(IHRU) zaleca "promowanie głębszej wiedzy na temat czynników, które przyczyniają się do utrzymywania się pustostanów nadających się do zamieszkania".

IHRU opublikował niedawno badanie na temat "Terytoriów z brakiem lub niewystarczającą podażą mieszkań w Portugalii", które zostało zlecone w ramach Narodowego Programu Mieszkaniowego (PNH), zatwierdzonego w styczniu 2024 r. przez były socjalistyczny rząd Costa. W czasie spisu powszechnego z 2021 r. w kraju było 723 215 pustych domów, co odpowiada 12,1% całkowitej liczby istniejących tradycyjnych domów rodzinnych (4 142 581).

"Rozmieszczenie pustostanów dotyczy głównie gmin o największym popycie, w szczególności Lizbony i Porto. Dlatego też można stwierdzić, że chociaż gminy mogą mieć nadwyżkę domów, nie oznacza to, że nie doświadczają presji urbanistycznej" - stwierdza badanie.

Zdecydowana większość pustostanów w Portugalii była w dobrym stanie (485 461), co oznacza, że znajdowały się one w budynkach, które nie wymagały napraw lub wymagały drobnych napraw. Jednak z tej liczby tylko 236 927 domów było wystawionych na sprzedaż lub wynajem.

Pozostałe 248 534 domy w dobrym stanie były puste z innych powodów. "Pustostany z innych powodów obejmują nieruchomości, które są niezamieszkane z powodu śmierci poprzedniego mieszkańca, nieruchomości oczekujące na dziedziczenie oraz sytuacje, w których nieruchomość oczekuje na remont" - wyjaśnia IHRU w badaniu.

W tym kontekście instytut zaleca "promowanie głębszej wiedzy na temat czynników, które przyczyniają się do utrzymywania się pustostanów, ale w warunkach nadających się do zamieszkania, określonych w spisie powszechnym z 2021 r. jako "pustostany z innych powodów". Prace te powinny być prowadzone we współpracy z władzami lokalnymi, INE (Narodowym Instytutem Statystycznym), LNEC (Narodowym Instytutem Edukacji) i społecznością akademicką, w celu lepszego zrozumienia tego zjawiska i wzmocnienia skuteczności publicznej polityki mieszkaniowej", podsumowuje.