Jest znany ze swojej pobożności, cudów i założenia klasztoru w Saighir (Seir Kieran), który stał się centrum nauki i duchowości we wczesnochrześcijańskiej Irlandii.

Jedna z najbardziej ujmujących historii związanych ze św. Ciaranem dotyczy jego relacji ze zwierzętami, w szczególności z dzikiem.

Opowieść o św. Ciaranie i dziku to urocza historia, która podkreśla związek świętego z naturą i jego zdolność do inspirowania oddania nawet w królestwie zwierząt. Zgodnie z kilkoma relacjami, św. Ciaran, szukając samotności i miejsca na zbudowanie swojej celi, napotkał w samotnym lesie dzika o groźnym wyglądzie. Zamiast strachu, Ciaran zwrócił się do dzika łagodnie, nazywając go "Bratem Dzikiem" - co było świadectwem jego wiary w wzajemne powiązania wszystkich żywych istot.

Dzik, rozpoznając dobroć Ciarana, stał się jego pierwszym towarzyszem i pomocnikiem, pomagając w budowie celi, odrywając gałęzie zębami i przynosząc je świętemu. Ten akt współpracy symbolizuje harmonię między ludźmi i zwierzętami, którą św. Ciaran starał się uosabiać.

Akceptacja obecności Ciarana przez dzika przygotowała grunt dla innych zwierząt, które dołączyły do świętego, w tym wilka, lisa, borsuka i jelenia. Zwierzęta te, przyciągane przez łagodną naturę Ciarana, stały się "pierwszymi braćmi mnichami" jego małego klasztoru. Historia ta ilustruje zdolność świętego do tworzenia społeczności opartej na współczuciu i szacunku, wykraczającej poza ludzkich wyznawców i obejmującej również dzikie stworzenia.

Dzik miał duże znaczenie symboliczne w kulturze celtyckiej, reprezentując odwagę, waleczność i dzikość. Związek dzika ze świętym Ciaranem dodaje zatem kolejną warstwę do postaci świętego, przedstawiając go nie tylko jako duchowego przywódcę, ale także jako kogoś, kto potrafił oswoić i zaprzyjaźnić się nawet z najbardziej przerażającymi stworzeniami. Obecność dzika w opowieści odzwierciedla również celtycki szacunek dla świata przyrody i wiarę we wzajemne powiązania wszystkich rzeczy.

Dziedzictwo św. Ciarana obejmuje założenie klasztoru w Saighir, który stał się miejscem pielgrzymek i pochówku królów Ossory. Historia św. Ciarana i dzika pozostaje świadectwem jego współczucia, jego związku z naturą i jego zdolności do inspirowania oddania zarówno ludzi, jak i zwierząt.